Το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Π.Ε. Αργολίδας «Ελπίδα ζωής» σε συνεργασία με τον Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Εξάρτησης (ΕΟΠΑΕ), ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα συνεργασίας για μια ακόμα χρονιά, του Μορφωτικού Συλλόγου Νέας Κίου και συμμετείχαμε στην εκδήλωση που διοργάνωσε για την έμφυλη βία «Είμαι γυναίκα για αυτό με σκοτώνεις», πραγματοποιώντας ομιλία -ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Έμφυλη βία στην σύγχρονη πραγματικότητα», ως συνέχεια της παρουσίασης δραματοποιημένων ιστοριών γυναικών θυμάτων, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο της Τζένης Κρυθαρα «Είμαι γυναίκα για αυτό με σκοτώνεις» την Δευτέρα 11 Αυγούστου, στον αύλειο χώρο των γραφείων του Μορφωτικού Συλλόγου.
Ευχαριστούμε τον Σύλλογο για την συνεργασία και την φιλοξενία σε μια εκδήλωση με στόχο τον προβληματισμό πάνω σε ένα κοινωνικό ζήτημα με πολλές προεκτάσεις στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, για εκδήλωση γεμάτη συγκινήσεις και δυνατά μηνύματα ευαισθητοποίησης.
Την ανοιχτή συζήτηση πραγματοποίησε το στέλεχός του Κέντρου Αγγελική Μπαβέλλα- Ψυχολόγος.
Αν θέλουμε να δώσουμε ένας ορισμό στην «Έμφυλη βία», θα λέγαμε ότι είναι ένας γενικός όρος που περικλείει κάθε διάκριση ή βλαπτική συμπεριφορά που στρέφεται εναντίον κάποιου προσώπου και συμβαίνει εξαιτίας του (πραγματικού ή θεωρούμενου) κοινωνικού του φύλου ή του σεξουαλικού του προσανατολισμού.
Η «έμφυλη βία» θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι πιο γενικός όρος, και περιλαμβάνει τις κοινωνικές αντιλήψεις που συνδέονται με τις βίαιες συμπεριφορές, είναι κατά κάποιο τρόπο το «θεωρητικό επιστέγασμα», του «Μπορώ να φερθώ με βία». Και στην ουσία αναφερόμαστε ακριβώς σε αυτό. Σε μια μορφή δομικής βίας, αφού προκαλείται, συντηρείται και διαιωνίζεται από την υπάρχουσα κοινωνική δομή και οργάνωση.
Έτσι για να γίνουν κατανοητές οι βασικές της αιτίες πρέπει να εξεταστούν μέσα στο πλαίσιο των έμφυλων κανόνων, αξιών και πεποιθήσεων που στηρίζουν σχέσεις εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά ακόμη και μεταξύ ανδρών ή μεταξύ γυναικών. Αυτές οι ιεραρχίες δεν καθιστούν απλώς δυνατή την έμφυλη βία, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου αυτή γίνεται ανεκτή ή θεωρείται ακόμα και αποδεκτή. Δράστες μπορεί να είναι μέλη της οικογένειας ή της κοινότητας, καθώς και άτομα που ενεργούν εκ μέρους πολιτισμικών, θρησκευτικών ή κρατικών θεσμών.
Η έμφυλη βία επηρεάζει τόσο τις γυναίκες όσο και τους άνδρες, αλλά πλήττει δυσανάλογα τις γυναίκες και τα κορίτσια, αντανακλώντας την υποδεέστερη θέση τους στην κοινωνία. Η έμφυλη βία δεν έχει χρώμα, θρησκεία , καταγωγή μορφωτικό ή οικονομικό επίπεδό. Έχει απλά νομική, θεσμική, μα πάνω από όλα κοινωνική αναγνώριση ή όχι.
Όταν μιλάμε για την πρόληψη ενός κοινωνικού φαινομένου, στην ουσία αναφερόμαστε στην αλλαγή μιας νοοτροπίας, μιας αντίληψης και εν τέλει στην αλλαγή ενός κοινωνικά μαθημένου τρόπου αντίδρασης σε ένα ζήτημα. Αρά θα πρέπει να αναφερόμαστε σε μια συνολική αλλαγή στάσεων από τα άτομα, τις κοινότητες και τους θεσμούς.
Στόχος θα πρέπει να είναι ο συντονισμός δράσεων που θα αφορούν συνολικά το σχολείο ως ολότητα (μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς) και την κοινότητα, με έναν συμπληρωματικό χαρακτήρα. Με δράσεις που στόχο έχουν την αλλαγή στις υπάρχουσες αντιλήψεις και την ενίσχυση προσωπικών και κοινωνικών δεξιοτήτων στους ωφελούμενους από τις δράσεις.
Επίσης η ενίσχυση δομών ψυχοκοινωνικής στήριξης των θυμάτων και των οικογενειών τους, θα πρέπει να κατέχει κεντρικό ρόλο, στο σχεδιασμό για την πρόληψη της έμφυλης βίας, αφού τόσο στις αιτίες, όσο και στις συνέπειες το βίωμα τέτοιων καταστάσεων παίζουν σημαντικό ρόλο στην πορεία της ζωής των ανθρώπων.
